Meer over Moniek

Moniek

Zonder goed gezien te worden, is het moeilijk om te zijn.

Elk levensverhaal weerspiegelt voor mij een boeiende reis waarin verschillende gebeurtenissen en ervaringen inzicht geven in wie de verteller is. Ook verlies en rouw maken deel uit van ieders levensverhaal en zijn belangrijk om bij stil te staan, om aandacht aan te geven. Het zijn immers de kruispunten in ons leven. De verbinding tussen verleden, heden en toekomst is plots verbroken en dat doet pijn en maakt intens verdrietig. Je bent aangekomen op een punt dat tot dan toe nog onbekend voor je is. Hoe van hieruit te vertrekken? Welke weg sla je in?

Zowel mijn persoonlijke reis als mijn werk als verlies- en rouwtherapeut en psycholoog, leert mij steeds weer dat niet het verlies zelf ons vormt tot wie we zijn, maar juist de manier waarop wij ons kunnen aanpassen aan de nieuw ontstane situatie en een betekenisvolle invulling kunnen geven aan het leven dat voor ons ligt. Verleden, heden en toekomst kunnen weer met elkaar verbonden worden.

Vanuit verbinding help ik je op verhaal te komen. Wat vertelt jouw verhaal tot nu toe? Ik luister en bied jou de ruimte jouw verhaal te vertellen, emoties te ervaren en betekenis te vinden. Niets moet en alles mag er zijn, ook de minder aangename verhaaldelen en emoties.

Ik zie jou, je mag zijn.

Je hebt mij met open armen ontvangen. Je hebt je naar mij toe opengesteld en op momenten ook toegelaten in jouw leven. Je hebt zonder oordeel naar me geluisterd en ik mocht lachen, boos zijn en verdriet met je delen. Je hebt me geholpen stappen te zetten die ik eerder niet had gedurfd, bewuster met mijn gedachtes om te gaan en beter voor mezelf te zorgen. De steeds terugkerende vraag wat vandaag belangrijk was, heeft er toe bijv. geleid dat ik de bijzondere dagen op mijn manier kan vieren/ invulling kan geven.

Voor mij is het heel belangrijk dat Moniek mens kan ‘zijn’ in contact met mij, authentiek en present, maar ook kan ‘blijven’ bij mijn verhaal, mijn emoties en gevoelens. “Ik voel me gezien en gehoord door jou, niet afgewezen.” Ik ben je dankbaar dat je me nooit gepusht hebt. Je hebt me dingen aangeboden en aan mij gelaten of ik er op dat moment iets mee kon of wilde doen. Het tempo van het proces is aan mij, de uitspraak “Het komt zoals het komt, het gaat zoals het gaat” die we met regelmaat herhalen, onderschrijft dat voor mij.

Ik voel me gezien en gehoord door Moniek, ik mis anderen in mijn netwerk waarmee gesprekken over verlies en rouw op deze manier gevoerd kunnen worden. Tijdens de sessies is er tijd, ruimte en aandacht voor mij geweest. Het zijn momenten die ik mezelf heb gegund. Moniek heeft een open, niet oordelende houding en een uitnodigende manier van vragen stellen. Het is fijn en helpend geweest dat ik de ruimte kreeg mijn verhaal te vertellen, met Moniek te delen over die dingen die op dat moment de aandacht vroegen.